509hh Sv of Football Yasası başarılı olmadı

Futbol Yasası'nın yürürlüğe girmesinden bu yana, savcı bir davranış emri verebilir. Bu makalede, bu tür bir davranış emrinin ne anlama geldiğini ve buna yönelik itirazları açıklayacağım.

Futbol Yasası 2010 yılında yürürlüğe girdiğinde, Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'na 509hh maddesi de eklenmiştir. Bu madde, savcının aşağıdaki davranış emirlerini vermesine izin vermektedir:
- Alan yasağı
- Temas yasağı
- Raporlama yükümlülüğü
- Yardım sağlama görevi
Cumhuriyet savcısı, bir suçla ilgili olarak hakkında ciddi itirazlar (kesin şüphe) bulunan bir şüpheliye davranışsal uyarıda bulunabilir:
a. kamu düzeninin ciddi şekilde bozulduğu ve tekrarlanmasından ciddi şekilde korkulan
b. sanığın kişilere karşı ciddi suçlayıcı davranışlarda bulunmasından korkulması
c. sanığın malvarlığına yönelik ciddi bir suçlayıcı davranışta bulunmasından korkulduğu durumlarda

Bir davranış emri 90 gün süreyle verilebilir ve üç kez 90 gün daha uzatılabilir. Davranış emrinin ihlali kanunen cezalandırılabilir. Sanık, bir temyiz başvurusunda bulunarak bir davranış kararına itiraz edebilir. Firmamızın avukatları böyle bir temyiz başvurusu hazırlama ve sunma konusunda oldukça yeteneklidir. İtiraz bildiriminin ardından, mümkün olan en kısa sürede bir duruşma yapılmalıdır.
Davranış kararına yönelik iki önemli itiraz bulunmaktadır. Birincisi, yasal koruma yeterli değildir. İkincisi, polis raporlama gerekliliğini gerektiği gibi yerine getiremiyor gibi görünmektedir. Yasal koruma yeterli değildir çünkü bir davranış emrine karşı yapılan itirazın daireler tarafından ele alınması genellikle uzun zaman almaktadır. İtirazın askıya alma etkisi yoktur. Dolayısıyla, temyiz başvurusuna rağmen davranış emri yürürlükte kalmaya devam etmektedir. Sonuç olarak, şüpheliler davranış talimatına itiraz etme şansına sahip olmadan birçok kez rapor vermek zorunda kalmaktadır. Sonunda talimatın yanlış verildiği tespit edilirse, şüpheli tazminat alamamaktadır.
Polis karakolları ihbar yükümlülüğünü yerine getirme konusunda zayıf görünmektedir. Örneğin, bir şüphelinin rapor vermesi gereken karakolun davranış talimatından haberdar olmadığı sık sık görülmektedir. Dahası, birçok karakol akşamları kapalıdır ve şüphelileri ihbarda bulunmak için uzaklara gitmek zorunda bırakmaktadır.
Gerçek hayattan iki örnek vereyim.
Bay A.'nın uygunsuz saldırı yaptığından şüpheleniliyordu. Kendisine ihbar zorunluluğu getirildi. Yaşadığı şehirdeki polis karakolu akşamları kapalı olduğu için, başka bir şehirdeki bir karakola rapor vermek zorunda kaldı. Bu da toplu taşıma araçlarıyla bir saat gidiş ve bir saat dönüş yapması gerektiği anlamına geliyordu. Avukatı temyiz başvurusunda bulundu. Bu başvuru ancak Bay A.'nın sekiz seferden beşinde rapor vermesinden sonra değerlendirildi. Davranış emri kaldırılmıştır. Sonunda, açık saldırıya ilişkin ceza davası da reddedildi. Bay A. tazminat talebinde bulundu, ancak seyahat masrafları da dahil olmak üzere zararları karşılanmadı.

Bay B.'nin de uygunsuz saldırı suçu işlediğinden şüphelenilmiş ve kendisine de bildirim yükümlülüğü getirilmiştir. Ancak, kendisine bildirim yükümlülüğünü açıklayan mektup yanlış adrese gönderilmiştir. İki ay sonra Bay B. tutuklanmış ve bir geceyi hapiste geçirmek zorunda kalmıştır. Yargı hatayı ancak ertesi sabah fark etti. Bay B. serbest bırakıldı, ancak yine de bir raporlama emri çıkarıldı. İki kez daha rapor vermek zorunda kaldı. Bunu yaptığında, karakoldakiler oraya ne yapmak için geldiğine dair hiçbir fikirleri yoktu. İhbar emri çıkarılır çıkarılmaz itirazda bulunmuştur. Ancak itiraz, raporlama görevi sona ermeden önce dinlenemedi.

Madde 509hh Sv yetersiz yasal koruma sağlamaktadır ve bu nedenle gözden geçirilmelidir.

Etiketler | Christian Visser, Davranış kuralları, Bildirim yükümlülüğü, Visser, Futbol avukatı, Futbol Hukuku